Албатта, инсон сайёрадаги энг маданий ва ақлли мавжудотдир. Санъат шарофати билан биз инсон сифатида ривожлана оламиз, ички моҳиятимизни тушунишимиз, содир бўлаётган барча нарсаларни ўз кўзимиз билан кўришимиз мумкин. Санскрит тилидаги “Маданият” маъносини англатувчи “нурни ҳурмат қилиш” деган маънони англатади.
Маданият кунининг барча соҳаларига қадр бериш учун Маданият кунини нишонлаш учун махсус байрам уюштирилди. У қандай пайдо бўлганлиги ҳақида ва биз қандай мақсадда ҳозир айтиб ўтамиз.
Халқаро маданият куни
Байрам тарихи 1935 йилдан бошлаб АҚШ президенти Д. Рузвелт ва Американинг барча мамлакатларидан келган 21 та мамлакат раҳбарлари иштирокида Роерич шартномаси – “Санъат ва илмий муассасалар ва тарихий ёдгорликларни муҳофаза қилиш тўғрисидаги шартнома” имзоланганидан сўнг узоқ вақтдан бери ўз илдизларига эга.
Бир неча йил ўтиб, 1998 йилда Маданиятни ҳимоя қилиш халқаро лигаси 15 апрель куни Халқаро Маданият куни байрамини нишонлашни ва Рерич пактини имзолашни таклиф қилди.
Қизиғи шундаки, Николас Реричнинг ўзи россиялик рассом ва ХХ асрнинг буюк маданий ходими бўлган. У маданиятни инсоният жамиятининг ривожланиш йўлидаги асосий ҳаракатлантирувчи кучи сифатида кўрди ва унинг ёрдами билан турли миллат ва имонлиларнинг бутун дунёси одамлари бир бутунда бирлашиши мумкин, лекин улар фақат уни ҳимоя қиладиган ва ривожлантирадиган бўлса ишонадилар.
